Lo pavòt dins la nívola
Voir sur le site de l'éditeur
Réserver dans une librairie indépendante
Lo pavòt dins la nívola
431 poesias d'Emily Dickinson
Préface d'Aurélia Lassaque
« Libre de pòcha, companh de viatge, mas decò pichòta antologia, aqueste libre presenta un recuelh de 431 poesias chausias d'Emily Dickinson (1830-1886), una granda poetessa americana, que menet una vita solitària en cerchant sensa sosta, a travèrs la contemplacion de la natura e l'introspeccion, çò que s'estrema darreire l'aparença dal mond, çò qu'es universal.
Après sa mòrt foguet publicat un recuelh de 1775 poesias, un messatge liurat a de mans que, per sa mesma volontat, resteron invisiblas a la majora part de si contemporans. Malgrat aquò, l'istòria a volgut que de novàs mans l'agantesson e de segur la Dickinson auria pas jamai pensat que aquel messatge un jorn auria ressonat en occitan.
"Una grasa de lava a chasque instant / me semelha de poar / un cratér puei contemplar / en cò miu lo Vesuvi". Es dedins nos que chal cerchar e la poesia d'Emily Dickinson nos buta derant nòstra presença, nos achara e nos exòrta embe luciditat e de bòts ironia a cerchar çò que sem, a ren voler "qualquaren de menc de la vastitat". Decò nos polem l'escotar, aüra, "pas pus luenh d'aicí".
... a milas legas del romantisme que caracteriza son epòca, Dickinson inventa en solitària la modemitat. Sos mots son precises, ciselats ; decortica lo mond e lo perceb encara melbor que lo percor al dedins de son còs, de tota son "amnaen incandescencia."
Aurelia Lassaque
[présentation de l'éditeur]
Préface d'Aurélia Lassaque
« Libre de pòcha, companh de viatge, mas decò pichòta antologia, aqueste libre presenta un recuelh de 431 poesias chausias d'Emily Dickinson (1830-1886), una granda poetessa americana, que menet una vita solitària en cerchant sensa sosta, a travèrs la contemplacion de la natura e l'introspeccion, çò que s'estrema darreire l'aparença dal mond, çò qu'es universal.
Après sa mòrt foguet publicat un recuelh de 1775 poesias, un messatge liurat a de mans que, per sa mesma volontat, resteron invisiblas a la majora part de si contemporans. Malgrat aquò, l'istòria a volgut que de novàs mans l'agantesson e de segur la Dickinson auria pas jamai pensat que aquel messatge un jorn auria ressonat en occitan.
"Una grasa de lava a chasque instant / me semelha de poar / un cratér puei contemplar / en cò miu lo Vesuvi". Es dedins nos que chal cerchar e la poesia d'Emily Dickinson nos buta derant nòstra presença, nos achara e nos exòrta embe luciditat e de bòts ironia a cerchar çò que sem, a ren voler "qualquaren de menc de la vastitat". Decò nos polem l'escotar, aüra, "pas pus luenh d'aicí".
... a milas legas del romantisme que caracteriza son epòca, Dickinson inventa en solitària la modemitat. Sos mots son precises, ciselats ; decortica lo mond e lo perceb encara melbor que lo percor al dedins de son còs, de tota son "amnaen incandescencia."
Aurelia Lassaque
[présentation de l'éditeur]